Niemand wordt graag uitgelachen. Ook Marije Geertsma uit Terwispel niet. Tijd om eens op onderzoek uit te gaan waar deze grapjas nu werkelijk zo om moest lachen. Enkele Turkse tortels kwamen als eerste in beeld. Maar wie het liefelijke gekoer van deze duifjes kent weet dat het niet erg lijkt op schaterlachen. Maar wacht eens even..., een van de Turkse tortels is wel erg licht gekleurd. Een buitenbeentje of toch een andere soort. Maar als het lichtere exemplaar tussen de overige tortels ook van zich laat horen is het zonneklaar. De duif laat een aparte op lachen lijkende roep horen. Tijd om wat nader onderzoek te doen en Google er op los te laten. Het raadsel was snel opgelost. Het bleek om een Lachduif te gaan. Lachduiven komen hier van oorsprong niet voor in het wild. Het betreft altijd ontsnapte of losgelaten dieren die zich goed kunnen redden in vrijheid. De Lachduif is de gedomesticeerde vorm van de nauw aan de Turkse tortel verwante Afrikaanse Izabeltortel. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze hier meestal optrekken met Turkse tortels. Ze worden hier al eeuwenlang gehouden als volière vogel. Voor de gezelligheid en ook uit bijgeloof. Deze duiven zouden namelijk bescherming bieden tegen ongeluk en ziekten. Er zijn geen zekere broed gevallen van de Lachduif in Nederland bekend. Wel zijn er een paar vermoedelijke broedgevallen bekend. De tijd zal het leren. Lachen werkt aanstekelijk. Wanneer wij in de tuin zitten en horen de Lachduif in de verte, kijken we elkaar even aan en beginnen ook spontaan te lachen.
TG