Artikelen
Natuur is geen Park
Natuur is geen park
Als kind heb ik van mijn vader geleerd hoe fijn het is om lange wandelingen te maken. Hij leerde mij weidevogels herkennen en nog altijd springt mijn hart op bij het geluid van de Grutto. Dan ben ik terug bij de rivier, waar het in de uiterwaarden wemelde van de broedende Grutto s. Wij liepen daar over de dijk en genoten.
Hij was het ook die mij eenmaal per jaar voorzichtig optilde en enkele twijgen van de taxushaag opzij boog om me te laten kijken: een merelnestje, vier of vijf kleine wijd opengesperde snaveltjes. Het respect waarmee hij dat deed! Niet vaker en voorzichtig, de merel niet verstoren!
Niet iedereen heeft zo n vader als ik en niet iedereen heeft van jongs af aan geleerd dat je in de natuur respect moet hebben voor wat er leeft. Mensen denken vaak: natuurgebieden zijn er voor ons, mensen, om van te genieten, om rond te kijken als je er wandelt, om doorheen te fietsen op je mountainbike, om je hond te laten rennen in vrijheid. Maar het gaat daarbij alleen om het genoegen van ons, mensen.
Mijn vader leerde mij dat het wel eens anders is en in het werk voor de Natuerferiening is dat verder versterkt: het gaat in de natuur niet om jou maar om de natuur!
Dat is nu juist het verschil tussen een park en een natuurgebied. Een park is er voor de mensen, om te recree-eren. De natuur is voor alles wat er leeft: vogels, planten, dieren, insecten; ook wel voor ons mensen, maar wij zijn daar de gast, we zijn niet de baas.
Natuurgebieden zijn overgebleven stukken waar de mens de gast is. De eigenlijke bewoners zijn de bomen, de planten, de vogels, de reptielen, de insecten, de dieren.
Zij allen bewonen een natuurgebied en wij mensen moeten ons aanpassen aan wat wel en niet kan in hun woning.
Het is belangrijk dat een natuurgebied zijn waarde behoudt, waarbij biodiversiteit centraal staat. Vele soorten levende wezens leven er samen in onderling verband. Ze behoeven bescherming in dit overbevolkte land, anders gaan ze achteruit of verdwijnen helemaal.
Daarvoor is rust nodig in sommige delen van een gebied.
Heide verdwijnt bijvoorbeeld wanneer je ze niet onderhoudt door gras te laten wegvreten door schapen, opslag van jonge boompjes te verwijderen en soms zelfs door opdringende bosranden terug te dringen.
We mogen op bezoek komen, best, maar we mogen niet alles. We moeten ook accepteren dat natuurbeheer wel eens kan betekenen dat wij mensen een stapje terug moeten doen.
Als bepaalde delen overbelast worden door loslopende honden of door mountainbikers die hellingen afkalven of door mensen die steeds maar weer van de paden af gaan en de grondbroeders en planten daardoor vernielen kan het gebeuren dat de beheerder onaangename maatregelen moet nemen.
Onaangenaam voor ons, bezoekers. Maar ja, wij zijn op bezoek en we moeten ons aanpassen aan de eigenlijke bewoners.
Natuur is geen park.
« terug naar overzicht artikelen