Na de rupsenplaag van de lente hebben de bomen deze zomer weer blad gevormd. Door de droogte misschien wat minder rijk dan andere jaren, maar toch. Nu komt weer de periode van herfstkleuren in de boomkruinen en vervolgens: vallend blad. Wat een rommel! Wie houdt van ‘opgeruimd staat netjes’ weet dat er dan veel werk verzet moet worden. Harken of blazen (ook niet fijn, met al dat lawaai), in zakken of op karren laden, afvoeren. Wat een werk.
We kunnen er echter ook anders naar kijken, naar dat vallende blad. Het is de boom die uit voorzorg het blad afstoot om straks de winter goed door te kunnen komen. En als het blad eenmaal op de grond is geland, krijgt het een nieuwe functie, als we het tenminste laten liggen. Het vormt een ‘winterjas’ voor egels, insecten en ander bodemleven. De humuslaag in de tuin wordt erdoor verrijkt. En dat voedt de bomen weer. Blijf je het rommel vinden? Word je helemaal somber van de aanblik die verdorren in de tuin? Je kunt het ook, ietsje netter, tussen de tuinplanten in de perken en onder de struiken harken (of blazen). Dan krijgt de tuin dáár die voedingsbodem voor insecten en bodemleven, die verrijking van de vruchtbare humuslaag, de schuilmogelijkheid voor allerlei leven.
Eikenbladeren zijn wel speciaal: ze verteren langzaam en ze maken de grond zuur. Veel mensen willen dat blad daarom liever niet op hun gazon.
Planten die van nature in bosgrond groeien hebben wel baat bij eikenblad, zoals zoals blauwe bes en en jeneverbes. In de tuin kan het ook goed bij heideplanten, rodondendron en hortensia worden gestrooid. Die laatste bloeit er blauw van, dat is een mooi neveneffect.
Leven en laten leven – mooi toch? En het scheelt heel veel werk!
Natuerferiening Bakkefean e.o.